Przemiana pokoleń drzewostanów następuje przy wykorzystaniu tzw. cięć rębnych. Rębnią nazywamy zespół czynności związanych z wycinką drzew, w sposób zapewniający najlepsze warunki dla młodego pokolenia, które pojawi się na odsłoniętej powierzchni. W sumie wyróżniamy pięć rodzajów rębni, a każdy rodzaj ma kilka swoich podtypów. Rodzaj i podtyp jest dostosowywany do składu gatunkowego i siedliska leśnego. Ze względu na dominujący udział siedlisk borowych w nadleśnictwie, stosuje się przede wszystkim rębnię zupełną ( Ia ) Polega ona na usunięciu w tym samym czasie prawie wszystkich drzew na terenie do 4ha. Zasadą jest pozostawienie 5% powierzchni, jako starodrzewia, który wzbogaca bioróżnorodność i przyspiesza rozprzestrzenianie się roślin na powierzchnię, która została czasowo jej pozbawiona. Dzięki temu odbudowa stanu pierwotnego następuje szybciej.

Na siedliskach żyźniejszych stosuje się tzw. rębnię gniazdową (IIIa i IIIb). Zagospodarowanie tą rębnią polega na jednorazowym, bądź stopniowym przebudowywaniu składu gatunkowego za pomocą jednorazowego bądź stopniowego wycinania gniazd o wielkości 5- 20 arów. Gdy młode drzewka na gniazdach osiągną wysokość 1-3 m, wycina się na powierzchni międzygwiazdowej pozostałe drzewa.

Nadleśnictwo Łuków pozyskuje rocznie ponad 75 tys. m³ drewna, z czego 45 % stanowi drewno uzyskane z cięć pielęgnacyjnych (są to tzw. użytki przedrębne). Najwięcej pozyskuje się drewna średniowymiarowego (około 70%)- czyli drewna przeznaczonego na takie produkty jak opakowania, palety, płyty drewnopochodne, opał.